Nα πας να ακούσεις Ροδανθό εσύ ρε! Το νέο είδος μουσικής που εφηύρε ο τύπος εδώ πιο δίπλα.
Μια συμβουλή γενικότερα (πέρα από την πλάκα δηλαδή): Μην επιτρέπετε στον εαυτό σας το καλούπωμα.
Βάλε το δίσκο/mp3/whatevah να παίξει. Άκου τον από την αρχή μέχρι το τέλος. Σ'άρεσε; Αυτό μετράει. Δε σ'άρεσε;
Ανακάλυψες κάτι παραπάνω για τον εαυτό σου.
Δεν υπάρχουν στεγανά gothic-doom μαλ***ες που ακούω και είστε και νέα παιδιά. Καλό είναι να προσδιορίζουμε τους ήχους μας αλλά μέχρι εκεί.
Και αυτό το λέω γιατί μετά ως ακροατής μπαίνεις στη διαδικασία να φανατίζεσαι με μια μπάντα και όταν αλλάζει ύφος να μην ξέρεις αν σε απογοήτευσε η μουσική τους ή το σου χάλασαν το συναισθηματικό δέσιμο που είχες μαζί τους.
Αυτό που αναφέρεις, αν και ξέρω πως το λες γενικά αλλά πήρες αφορμή εμένα για να το πεις, ούτε καν έχει σχέση μαζί μου! Ότι ταμπέλα χρησιμοποιήσα το έκανα μόνο και μόνο για να εξηγήσω τη θέση μου! Φυσικά και έχω ακούσει το δίσκο 2-3 φορές αλλά μέχρι εκεί, δε μου έκανε κάτι...δε λέω ότι πρέπει να το ακούσεις πρόχειρα, κάθε άλλο, αλλά δεν είμαι και από αυτούς που λένε ότι πρέπει να το λιώσεις το άλμπουμ για να το καταλάβεις και μπορεί να σου αρέσει! Χαίρω πολύ, ποιό είναι το νόημα τότε; Το θέμα είναι αυθόρμητα τι σου βγάζει! Πχ. και οι Anathema άλλα έπαιζαν στην αρχή, άλλα έπαιζαν μετά και τώρα παίζουν ότι και πριν απλά με πιο αισιόδοξη διάθεση...δεν παύουν όμως να είναι η αγαπημένη μου μπάντα μακράν...
Αυτό που ακούω τώρα στη μουσική των Κatatonia, που ακούγα και πάντα στη μουσική των Opeth, είναι ένα "flat"πράγμα, χωρίς διακυμάνσεις (δεν εννοώ από θέμα εντάσεων) και μια εξαιρετικά ψυχρή και δίχως χρώμα φωνή (κάτι που δεν υπάρχει πχ. στο teargas, sweet nurse κλπ)! Τι να πω, ίσως είναι κι αυτό το ζητούμενο, απλά εμένα δε μου αρέσει!
