Μου λες να μην προσεύχομαι
σ'ανύπαρκτους θεούς
θέλεις να μην ελπίζω
σε θαύματα λευκά
Λευκή ήσουνα κι εσύ
εκείνο το ξημέρωμα
λευκά μου 'λεγες ψέματα
στης νύχτας το στερέωμα
Αγάπη αθώα μου χάρισες
λευκά φιλιά μου ζητούσες
χαρταετούς δίχως όνειρα
χωρίς ελπίδα στιγμές
Τώρα λευκά χύνεις δάκρυα
μα εγώ σ αφήνω στην πόρτα
μαύρη η ζωή σου τελικά
γίνε αν μπορείς όπως πρώτα
