Κόκκινο

[Anastasis]

3/10/2007     


Η όμορφη πόρνη
στους δρόμους,τα βράδυα
μονάχη γυρνούσε.
Τα μάτια της μισόκλειστα.
Το βλέμμα μοναξιά μαρτυρούσε.

Πάνω απο σαράντα δεν είναι.
Μα στη δουλειά της, τα έτη 
ανα δύο και τρία περνούνε.
Σαιτιές
του χρόνου ηγέτη.

Καπνίζει συνέχεια, με πάθος.
Το κόκκινο τις γόπες ματώνει.
Στα χείλη αφθονεί,
στην καρδιά το κόκκινο,
το σκέπασε χιόνι.

Λίγο κονιάκ να ζεσταίνει.
Κόκκινη τσάντα,
στο μέσον του χεριού,
αιωρεί κρεμασμένη
στον ρυθμό του κορμιού.

Ξάφνου
στο δρόμο που πάει
νέος ωραίος, νέον ωραίο
στη μνήμη προβάλλει.
μια φλόγα σβηστή τη πονάει.

Έπεσε λιγόθυμη.
Η τσάντα της ξέρασε
ολάκερο το βιός της.
Πούδρες ,κρέμες ,κραγιόν.
Πιο δίπλα κείται ο καημός της.

[x-versous]

Τι να σου πω τώρα ?
Μόνο ένα μπράβο για το πολύ πρωτότυπο θέμα δεν είναι αρκετό !
Μου άρεσε πραγματικά !
 

[Anastasis]

Σ' ευχαριστώ πολύ X-Versus. Να είσαι καλά.

[Μ.Π]

Μου άρεσε... Πέρα από καποια σημεία που με λίγες λέξεις τα είπες όλα

Μα στη δουλειά της, τα έτη 
ανα δύο και τρία περνούνε.
 
στην καρδιά το κόκκινο,
το σκέπασε χιόνι.

Αυτά μου άρεσαν πολύ...
Και επίσης μου άρεσε γιατί αφηνες τους αναγνώστες να σκεφτούν πράγματα... Και να τολμήσω την υποθεση, οτι είχε φωτογραφία του στην τσάντα της;

[Anastasis]

Αγαπητέ Μ.Π. χαίρομαι πολύ γιατί αυτό που είπες για την φωτογραφία ,ήταν απο τις πρώτες
σκέψεις μου. Φοβόμουν ότι δεν θα γίνει αντιληπτό αν δεν το έγραφα , να όμως που με δικαίωσες
με τη φαντασία σου. Σ' ευχαριστώ.

[pinelopi]

πολύ όμορφο!

Πριν λίγα χρόνια είχα γράψει κι εγώ κάτι με ίδιο θέμα.
Αφού λοιπόν "ταιριάζουν" ελπίζω να μη σε πειράζει να το γράψω εδώ για συντροφιά στους στίχους σου 

Μπέλλα

Με φώναζαν Μπέλλα
σαν ήμουν κοπέλα
φευγάτη
Με φώναζαν Μπέλλα
και ήμουν στολίδια
γεμάτη

Φορούσα τακούνια
χτυπούσαν κουδούνια
στους δρόμους
και είχα παρτίδες
με μάγκες ατσίδες
και τους αστυνόμους

Με φώναζαν Μπέλλα
και είχα ταμπέλα
της πόρνης
Με φώναζαν Μπέλλα
και σ΄έκανα αγόρι
να λιώνεις

Με φώναζαν Μπέλλα
σου πούλαγα τρέλα
κι αγάπη
Με φώναζαν Μπέλλα
τα φράγκα σου σκάσε
μες στην απάτη

Και τώρα είμαι η Μπέλλα
μα όχι κοπέλα
φευγάτη
Και τώρα είμαι η Μπέλλα
και είμαι στολίδια
γεμάτη

Φοράω τακούνια
χτυπάω κουδούνια
στους δρόμους
και έχω παρτίδες
με δυο άδειες μπύρες
και πόνους
και έχω παρτίδες
με χίλιες ρυτίδες
και φόβους

[alex68]

μαλιστα
απ την αρχή είχα τις αντιρήσεις μου με το πόνημα σου αναστάση
διότι παρ ολο που η γραφή σου είναι συμπαγής και όμορφη
σε ότι δικό σου έχω διαβάσει , στο συγκεκριμένο μου δίνει την εντύπωση
ότι καμία σχέση δεν έχει με το θέμα ,την ίδια δηλαδή, άλλα ότι την βλέπεις
με την ματιά του αγοραστή του προιόντος που προσφέρει και αυτό
δεν έχει καμία σχέση με τον πραγματικό της πόνο ,πιστεύω,
το λιγότερο που την απασχολεί θα είναι ένας νέος που κάποτε ερωτεύτηκε.

πινελόπη μου
η δική σου πλευρά όντας θηλυκή και ίσως πιο κοντά ,άλλα όχι απαραίτητα,
στην σκερτζοζικη ρυτίδα ,μ αφήνει άφωνο μεν από άποψη γραφής,άλλα με μία αίσθηση επιθεωρησιακή δε

μόνο που σκεφτομαι ότι στην ανατολική ευρώπη βρέφη πουλιούντε γι αυτο το σκοπό
έφηβοι αλλαζουν φύλο στην λατινική αμερική για να επιβιώσουν και παιδιά άσχετου φύλου σε όλο τον κόσμο βιάζοντε απο τους γονείς τους για να εξασκήσουν το αρχαιότερο επάγγελμα μου φαίνεται πολυ μικρή η "ιστορία" που διάβασα παραπάνω ,ώστε να είναι
ικανή να περιγράψει στο ελάχιστο την σκληρότητα της πολιτισμένης ανθρώπινης φυλής

βέβαια ίσως να υπάρχουν και επαγγελματίες που την "βρίσκουν" οπότε ...

μ έπιασε ο οίστρος μου απόψε η είμαι κακός?

[Anastasis]

Πηνελόπη να μας συντροφεύεις πάντα τόσο όμορφα.
Τιμή τέτοιου έιδους συντροφιά.

Φίλε Αλεξη μπορεί να έχεις δίκιο αλλά εγώ δεν μπήκα στη διαδικασία
του σκέπτεσθαι όσο βαθέως εσύ ανέλυσες.
Ίσως να έχεις όντως δίκιο, σε ευχαριστώ που παραθέτεις και στα σίγουρα
δεν είσαι κακός.
Απλά έτσι μου βγήκε, όπως είπες κι εσύ, απο την πλευρά του αγοραστή.
 Το θέμα μου όπως φαίνεται κι απο τον τίτλο,
δεν είναι η πόρνη και τα προβλήματα της, αλλά ο καημός της, ο μεγάλος
ο έρωτας της ζωής της , που αυτή θεωρεί ότι το τέλος του , καθόρισε και τη δική της ζωή.
Θα με ρωτήσεις βέβαια που τα λέει αυτά. Και θα σου απαντήσω στο μικρό μυαλό μου ,
που όντως δεν τα σκέφτηκε όπως εσύ, ίσως γιατί δεν θέλει.
Σ' ευχαριστώ και πάλι Αλέξη, και συγγνώμη αν πλατύασα.
Να είσαι καλά.