Θα έλεγα ότι 2 πράγματα είναι αυτά που ευθύνονται για την υποβάθμιση της μουσικής κουλτούρας. Η εμπορευματοποίηση της μουσικής ( μουσική βιομηχανία ) όπου πλέον η μουσική είναι προιόν και όχι τέχνη. Στην τέχνη, κάτι έχει κάποια αξία όσος καιρός και να περάσει. .....................
..................ΠΛοκάμι του καρχαρία έχεις. για ειδικές περιπτώσεις. Και βας βας έχεις...επίσης. Έκαστος στο είδος του. ΆΛλο τι έχεις...άλλο τι κρίνεις ως ¨καλο" , "ποιοτικό"...μην μπλέκουμε τα μπούτια μας...
Μια ένσταση: Η Τέχνη βέβαια δεν είναι εμπορεύσιμη, αλλά τα προϊόντα της είναι. Πρέπει να ζήσει και ο καλλιτέχνης! Η διαφορά που έφερε η βιομηχανία της τέχνης είναι η αύξηση της προσβασιμότητας στα προϊόντα τέχνης, η πτώση της σχετικής τιμής "κτήσης" του προϊόντος της και η εκμετάλευσή του από περισσότερους μεσάζοντες. Κατά τ' άλλα δεν μετέβαλε αρνητικά τον απόλυτο αριθμό των ανθρώπων που αναζητούν "ποιότητα" στα μουσικά ακούσματα. Αντίθετα ο αριθμός τους αυξήθηκε και σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που θα αναλογούσε στην απλή αύξηση του πληθυσμού.
Το ότι η μεγάλη μερίδα των συνανθρώπων μας δεν αναζητά "ποιότητα" στα μουσικά ακούσματά του είναι άλλη συζήτηση. Αυτό που πρέπει πρώτα απ' όλα να σκεφτούμε είναι: Αναζητούσαν πριν και τώρα έχουν διαστρευλωθεί οι αναζητήσεις τους?
Και βέβαια για να μπορέσουμε να εξετάσουμε αν και κατά πόσο αναζητούμε "ποιοτικά" και "καλά" προϊόντα Τέχνης πρέπει να έχουμε ορίσει τι σημαίνει "καλό και ποιοτικό" και κυρίως τι σημαίνει "Τέχνη"!
