Πατρίδα των απάτριδων, τραγούδι
Μαχαίρι κοφτερό μα και λουλούδι
Από το πρώτο σκίρτημα και χνούδι
Με παίρνεις απ’ το χέρι και με πας
Της άνοιξης μ’ ανοίγεις μονοπάτια
Με κρύβεις σε κρυστάλλινα παλάτια
Μ’ αινίγματα, παιχνίδια και γινάτια
Πότε με διώχνεις, πότε μ’ αγαπάς
Τραγούδι από νερό και από χώμα
Τραγούδι από αιθέρα δίχως σώμα
Τραγούδι σαν τη ρόδα που γυρίζεις
Τα πάνω κάτω φέρνεις και ζαλίζεις
Τη μια με το μαστίγιο με δέρνεις
Την άλλη δώρα ακριβά μου φέρνεις
Και σε λαβύρινθο με παρασέρνεις
Γιατί μετράει λες η διαδρομή
Πότε γαλήνη, πότε τρικυμία
Πότε με προσευχές, πότε με βία
Σ’ ακολουθώ σε ξέφρενη πορεία
Οπού δεν ειν’ ευθεία η γραμμή
