Τα μέλη όλα της πομπής των χοηφόρων
σε κέρνους φέρνουν προσφορές οίνου ακράτου
μπαίνουν σιγά απ' το πρόπυλο των ανακτόρων
βαδίζοντας στις πλάκες πάνω του αλαβάστρου
δελφίνια παίζουν στο λουτρό της βασιλίσσης
πλάι στον πήλινο ζωγραφιστό λουτήρα
την ώρα που με φως τα λούζει ένας φεγγίτης
κι αλείφουνε δούλες την άνασσα με μύρα
Γρύπες γραπτοί κοσμούν την αίθουσα του θρόνου
κι απέξω κάποια ξένη αδημονεί πρεσβεία
φοράει ο άνακτας τους πιο ψηλούς κοθόρνους
να στέκει πιο ψηλά...έτσι είναι η εξουσία
μα ξάφνου σείεται η γη και γίνονται ένα
όλοι στο φόβο του επερχόμενου θανάτου
αυτοί που δεν είχαν δικαίωμα κανένα
με εκείνους που είχανε το χρίσμα του αθανάτου
έλα να δεις τι αποκάλυψε η σκαπάνη
την άνασσα να χει αγκαλιά την μυροφόρο
λίγο πιο πέρα κι από κάτω απ' το ταβάνι
το βασιλιά να χει αγκαλιά το δορυφόρο…
