Σκεψεις μ' αγκαλιαζουν,
ανεμωνες και κοραλλια ψιλαφιζουν,
κι οι χυμοι τους
απ' τα δικτυα διαπερνουν,
μεθυσμενα ονειρα ανθιζουν.
Το αρωμα σου βουτηγμενο
σε νερα,
που ο Ιωαννης εχει αγιασει,
αναβλυζει μεσα απ'την καρδια
ο θεος που καποτε ειχα χασει.
Ωραιοτης που γνωριζει
πια η νυχτα
αφου στα αστερια καποτε
κρυμμενο σε βρηκα
Σε ενα ιερο γραφτηκε
μια λεξη
που εφτασφραγγιστα
κρατουνε οι αγγελοι
Μητε πια ο χρονος
δεν με νοιαζει
μητε η αποσταση
δεν μοιαζει
Μεσα στο φαραγγι
καπου καπου
κρυφοκοιταω
και γελω
αχ, ποσο σ'αγαπαω
