- Slow train
- Dust bowl
- Tennessee plates (ft. John Hiatt)
- The meaning of the blues
- Black lung heartache
- You better watch yourself
- The last matador of Bayonne
- Heartbreaker
- No love on the street
- The whale that swallowed Jonah
- Sweet Rowena (ft. Vince Gill)
- Prisoner
To λοιπόν...είχαμε συζητήσει λίγο στο "Μουσικά νέα.." και τώρα είπα να γίνει μια πιο ολοκληρωμένη κριτική...Ο Bonamassa μετά απο το πρόσφατο Black Rock κυκλοφορεί το Dust Bowl. Ήμουν πεπεισμένος πως τη συγκεκριμένη συνέχεια θα αποτελεί φυσική συνέχεια του Ballad of John Henry, και νομίζω πως επαληθεύτηκα. Ένας δίσκος "ορισμός" του Blues/Rock. Απο την πρώτη ακρόαση μέχρι σήμερα με έχει κερδίσει 1000%. Μέσα στο δίσκο υπάρχουν πολλά διαμαντάκια και κορυφαίες στιγμές για μένα είναι τα No love on the street, Heartbreaker, The whale that swallowed Jonah και το Prisoner που είναι ότι πρέπει για κλείσιμο του δίσκου (για την ακρίβεια σε αφήνει να περιμένεις και την επόμενη κυκλοφορία του J.B.).
Απο άποψη παραγωγής νομίζω πως λίγο πολύ όλοι ξέραμε τι να περιμένουμε. Πλούσιες ενορχηστρώσεις, "γεμάτες" κιθάρε και, ευχάριστη έκπληξη, πιο έντονα τα πλήκτρα/πιάνο. Επίσης πιστεύω πως φωνητικά είναι ο καλύτερος δίσκος του Bonamassa, καθώς φαίνεται πως το έχει δουλέψει περισσότερο.
Αυτάααα....άντε και σε live.....
