Η ολονυχτία μου.
Ένα βράδυ στην Ομόνοια
ένας μπάτσος με γαλόνια,
με σταμάτησε ,
μου ΄πε, μοιάζεις τον Μιχάλη
το καλόπαιδο απ΄τη Μάνη,
που το ψάχνουμε.
Ακολούθα μας στο τμήμα,
να μας πεις κι εσύ το ποίημα,
να τελειώνουμε.
&
Μου ΄βαλαν και χειροπαίδες,
μ΄έκλεισαν και δύο μέρες
στο υπόγειο.
Μ΄ανακρίνανε στο κρύο,
με φυλάγανε και δύο,
μη με χάσουνε.
&
Δυο μερόνυχτα και κάτι
τ΄αναπόδεικτα στη πλάτη,
μου φορτώσανε.
Του αγνώστου του Μιχάλη
του παιδιού από τη Μάνη,
μου χρεώσανε.
&
Ρε παιδιά δεν έχω ιδέα,
πέρασα από εκεί τυχαία,
τους εξήγησα.
Μ΄αναπόδεικτα στοιχεία
πλήρωσα ολονυχτία
και βλαστήμησα.
&
Ένα βράδυ στην Ομόνοια
ένας μπάτσος με γαλόνια...
