Έρχονται και φεύγουν οι μέρες
θάλασσα γαλήνια
και δυο κοχύλια στις χούφτες
ο κόσμος όλος δυο φτερά
γλάρου λευκού
Έρχονται και φεύγουν οι μέρες
μετάξι στα βλέφαρα
κι ο χρόνος δεμένη κλωστή
κόκκινη κλωστή
αιμάτινη χάντρα
στο λαιμό καρφωμένη
Που είσαι;
Είσαι;
Υπάρχεις;
Μαζεύω χρώμα από βραδινές φωτιές
και σε πλάθω στην σκέψη μου
Μια κραυγή μου σου στέλνω
ζωγραφισμένη σ' ένα κόκκινο φύλλο
Την βλέπεις;
Υπάρχω;
Στην πόρτα σου γερμένο "Απαγορεύεται η Είσοδος"
κι εγώ μπροστά στη θλίψη των ματιών σου
γονατίζω
στην άκρη της φτερούγας μου διψασμένες χαρές
πάνω στην ύλη πως να στήσω τ' όνειρό μου;
Γέλιο στις άκρες, στα χείλη σου
κι εγώ να ψάχνω στα μάτια το κόκκινο
σμιλεύοντας ελπίδες
στο μπράτσο μου
Πως να σου συγχωρέσω όσα δεν είσαι;
Όσα δεν είσαι...
σπασμένος καθρέφτης
που σφίγγω στα δόντια
Καταλαβαίνεις;
Χαμογελάς
κι ένα αστέρι χαμηλώνει το βλέμμα
από ευτυχία , από απόγνωση
Μονάχα μην αφήσεις να χαμηλώσει ο ουρανός
Δεν τον αντέχω τον ουρανό στα πόδια μου...
Στ' ακροδάχτυλά μου περπατάς
κι ανέμελα τους χυμούς μου ραμφίζεις
Που είσαι;
Που είναι το κόκκινο;
Όχι άλλο ροζ
Δεν το μπορώ το ροζ
Κλείνω τα χέρια μου σφιχτά
γεμίζουν οι χούφτες μου κόκκινο
πορτοκαλί το φεγγάρι
η άμμος κατάλευκη
στα πόδια μου άμμος
στα μάτια μου άμμος
ανοίγω την παλάμη μου
και πάλι μέσα της ανθίζεις...
Μυτιλήνη 23/7/2008
