Ερατώ
Στην ιερή πηγή της ιπποκρήνης Ερατώ
στα νεφελώματα του μουσηγέτη
σ’ ένα οδοιπόρο της ζωής σ’ έναν επαίτη
είχες χαρίσει ένα όνειρο αγνό, ιδεατό.
Στις Πιερίδες τις παλιές ξαναγυρίζω
μέσα στο δάκρυ του κορμιού σου να λουστώ
μια στάλα ήλιο απ’ τα χείλη σου να πιω
σ’ ένα σκοπό αλλιώτικο σφυρίζω.
Μέσα απ’ τα μάτια σου μια νιόφερτη ζωή θωρώ,
της κάνω μάγια.
Με τις πενιές μιας φόρμιγγας αλλοτινής της τραγουδώ,
της κάνω νάζια.
Χαράς ανταύγειες σ’ ένα σύμπαν σ’ άλλη γη
εκεί που ανθίζουν ανεμώνες
Μυθώδης εποχή, άγνωστοι οι κυκεώνες.
Από τις στάχτες της μια μούσα ξαναζεί.
