Σου χρωστάω ένα τραγούδι ζωή κι απόψε είπα να στο γράψω
Ένας ίλλιγγος μπροστά μου το άδειο χαρτί ,δεν ξέρω πως να σε περιγράψω
Το μέλλον, ποιό θα’ναι,ποιός θα΄μαι εγώ ,ποιό θα’ναι το ριζικό μου
Το αύριο ,το χθές, όλα είναι μπερδεμένα, μέσα στο μυαλό μου .
Πάντα μου δειχνες τόσο μεγάλη στοργή και πάντοτε ήθελα κι άλλη
Σαν ζητιάνος που έχει διπλή ζωή ,σαν γυναίκα που είναι τόσο επιθυμητή
Κι όμως τίποτα ,δεν της αρέσει επάνω της,ίσως τίποτα,δεν της αρέσει μέσα της.
Μου δινες τα πάντα μα εγώ δεν σ’εκτιμούσα και συνέχεια έψαχνα, για κάποια άλλη μούσα.
Και όπως έτσι τώρα κάθομαι και βλέπω την ανατολή,
Σκέφτομαι γι άλλη μια φορά πόσο ήσουνα γενναιόδωρη
Κι εγώ απ’όλα τα χρώματα ,το μόνο που έβλεπα ήτανε το μαύρο
Μα αλήθεια στο υπόσχομαι πριν το ηλιοβασίλεμα,απόψε, θα σε ξανάβρω.
