Τώρα...

[mantinada]

Σα να σκοτείνιασε μου φαίνεται...

Γκρίζος ο ουρανός που ατενίζω...
Βαρύ το σύννεφο που καρφώθηκε στο βλέμμα μου...
Κι εκείνες οι στάλες της βροχής...
Πίκρας κομμάτια στο πρόσωπό μου που κυλάνε...

Τώρα μπορώ να κλάψω λοιπόν...
Τώρα θ' ανακατέψω το δάκρυ μου μ' εκείνο τ' ουρανού...
Τώρα κανείς δε θα ρωτήσει "γιατί;"...
Κανείς δε θα μάθει πως έφυγες...

Ναι, έφυγες...
Για 'κείνο το ταξίδι που σχεδίαζες μαζί μου...
Το ταξίδι που αγκαλιά ονειρευτήκαμε...
Κι έτσι τ' όνειρο θα σβήσει...

Δίχως λέξη θα σ' αποχαιρετίσω...
Μόνη...
Στην άκρη του δρόμου που βαδίζεις...

Σα να σκοτείνιασε μου φαίνεται...
Κι η βροχή ξεπλένει το χρώμα της ζωής μου...
Ασπρόμαυρο φιλμ...
Βουβή ταινία...

Ξεμακραίνει στον ορίζοντα η φιγούρα σου...
Ξεθώριασε το "Σ' αγαπώ"...

Οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν τώρα...
Έπαψες να σκηνοθετείς...
Έπαψα να πρωταγωνιστώ...
Άλλο σκηνικό θα στήσεις...
Νέο σενάριο...
Ηθοποιοί καινούριοι...

Κομπάρσος έγινα...
Μα δεν το άντεξα...
Τα φώτα σου πάνω μου ήθελα...
Στο σκοτάδι τώρα βρίσκομαι...
Μ' ένα σενάριο στο χέρι...
Αρνείσαι πως το 'γραψες...

Σα να σκοτείνιασε μου φαίνεται...
Κι ο χρόνος χάνεται μαζί σου...

Τώρα δε θα κλάψω...
Γιατί δεν το αντέχω...

Τώρα θα χαμογελώ...
Γιατί το μπορώ...

Τώρα θα ονειρεύομαι...
Γιατί το θέλω...

Τώρα θα σε ξεχάσω...
Γιατί Σ' ΑΓΑΠΩ...!

[Neikos]

οι παρομοιωσεις και οι εικονες σου ειναι πολυ καλες.... πραγματικα με τις πρωτες γραμμες μπηκα στο πετσι του ρολου...
(επιρεασμενος απο το βουβο ασπρομαυρο φιλμ)...
αν και μπορω να φανταστω ποσα πολλα μπορουν να σημαινουν για σενα και για ολους... και για μενα...θα προτιμουσα να μην διαβαζα τους τελευταιους στιχους... ειναι ενα ψυχογραφημα πολυ βαρυ που δε ξερω αν θα μπορουσα να μοιραστω...

καλο σου βραδυ mantinada

[mantinada]

Καλησπέρα Neikos,
χαίρομαι που μπόρεσες να το νιώσεις μέσα σου...
Και καταλαβαίνω τι εννοείς για το τέλος μα, σκέψου,
όλο το κείμενο αποτύπωση μιας εμπειρίας μου είναι...
Αυτό που θέλω να πω είναι πως αν οι τελευταίοι στίχοι είναι ένα είδος "ψυχογραφήματος" τότε είναι και στο σύνολό τους...
Ένα "ψυχογράφημα" από εκείνα που επέλεξα να μην κρατήσω για τον εαυτό μου και αυτό βοήθησε εν μέρει και στο να ξεπεράσω τις όποιες δυσκολίες, να επουλώσω τις όποιες πληγές...
Μέσα στις τελευταίες γραμμές του κειμένου είναι κρυμένη αυτό που θέλω να βγει προς τα έξω...
Η ελπίδα, η δύναμη, η συγχώρεση, η αναγέννηση...

Χαίρομαι να βρίσκω σχόλιά σου στις αναρτήσεις μου,
μου δίνεις έναυσμα συζήτησης ή απλά φλυαρίας...
Να είσαι καλά,
καλό βράδυ και σ' εσένα...

        Μαρία Κ.

[gkou]

Γράφεις πολύ γλαφυρά mantinada, έχεις μια πολύ ξεχωριστή στιχουργική παρουσία και αυτό το τελευταίο σου μου άρεσε ιδιαίτερα.

[mantinada]

Σ' ευχαριστώ gkou,
να είσαι καλά,
καλό βράδυ!