Ανοίγεις ένα τεράστιο κεφάλαιο, το οποίο έχει συζητηθεί μεν πολλές φορές κι έχει προκαλέσει και αρκετές διαμάχες μεταξύ κιθαριστών.
Το συναίσθημα στον τρόπο που παίζει κανείς ένα μουσικό όργανο (οχι αποκλειστικά την κιθάρα), προκύπτει από το πόσο αγαπάει αυτό κάνει, πόσο τον εκφράζει και κυρίως δε, αν με αυτό που κάνει εκφράζει συναισθήματα, σκέψεις και πράγματα που τέλος πάντως, με λόγια δεν μπορεί να πει. Το συναίσθημα δεν διδάσκεται πουθενά. Το συναίσθημα δεν έχει τεχνικές και δεν γράφεται σε παρτιτούρα ή ταμπλατούρα. Το συναίσθημα σου προκύπτει, όταν υπάρχει πραγματικός λόγος να βγει κάτι από αυτό που παίζεις. Κανείς δεν παίζει πάντα με συναίσθημα..όλοι μας, πολλές φορές, παίζουμε μηχανικά. Υπάρχουν όμως και φορές που αυτό που πάιζουμε μας εκφράζει τόσο πολύ, που τότε το συναίσθημα αναλαμβάνει και βγαίνει μπροστά.
Ο λόγος για τον οποίο, αν θέλεις, πολλοί χάνουν το "feeling" στο παίξιμο τους, είναι το γεγονός οτι ξεχνούν πως πέρα από το πως παίζει κανείς, πέρα από τεχνικές που σίγουρα είναι εντυπωσιακές, πέρα από τραγούδια που ίσως να είναι "must" και πρέπει να μπορέι να παίξει κάποιος....ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ!!!! Απλά, και μόνο αυτό. Αν γουστάρεις, παίζοντας αργά..το συναίσθημα είναι εκεί. Αν γουστάρεις παίζοντας γρήγορα...και πάλι το συναίσθημα είναι εκεί.
Ταπεινή μου γνώμη λοιπόν, ψάξε να βρεις ξεχασμένα σου με τον καιρό και την μελέτη συναισθήματα και μελοποίησε τα.
