Armagedon,
μη ζητάς συγγνώμη για όσα αισθάνεσαι και λες...
Χαίρομαι εξίσου μαζί σου που βρίσκομαι εδώ, σ' αυτήν την τόσο αξιόλογη συντροφιά...
Όσο για το "mantinada", δυο όψεις κι εδώ, μια εύθυμη και μια πένθιμη...
"Σταυρός στο μνήμα να μη μπει,
μόνο η φωτογραφία
της κοπελιάς που, πάντοτε,
εγώ είχα θρησκεία..."
(στη δική μου την περίπτωση είναι "νεαρός" κι όχι "κοπελιά" αλλά έμαθα να γράφω μαντινάδες για λυράρηδες κι όχι για λυράρισες)
Γεωργία μου,
χρόνια πολλά κι από εμένα,
να είσαι καλά πάντα, εσύ κι η οικογένειά σου...
Πολλά φιλιά σε όλους,
Μαρία Κ.
