Ώ, ένοχοι εραστές στην εποχή της απόγνωσης
εξαιρετικό στιχάκι από μόνο του ένα ολόκληρο ποίημα
Eγκατέλειψαν την ελπίδα μα όχι και τον αγώνα.
γενναιότητα...αυτό το "μέχρι τέλους" που δίνει αξία σε ότι πιστεύουμε!
Η αγάπη "ανθός" που εξέθεσαν νωρίς
στον σηπτικό ανθρώπινο αέρα!
Πόση αλήθεια εδώ σ αυτές τις λέξεις...σήψη η ανθρώπινη αδηφαγία, ο φθόνος, η έλλειψη, η συναισθηματική αναπηρία...
Πόση δύναμη χρειάζεται τελικά
Πολλή...χρειάζεται μια θάλασσα δύναμη, ένα πέλαγο ολάκερο μα η πίστη στην αγάπη στη δίνει...
Χαίρομαι να διαβάζω τέτοια δημιουργήματα, ειλικρινά.