Tο συρταρι του χθες

[armagedon]

Aποψε πηρα την αποφαση...
να ανοιξω το συρταρι αυτο που παντα ειχα κλειστο
και οτι εκει για χρονια εκρυβα,
μαζι σας θα το μοιραστω..

καιρο πολυ,ισως και μια ζωη,
μεσα του στοιβαξα στιγμες,αληθειες, ψεμματα,
και οταν το εκλεινα και εκρυβα το κλειδι
ολα τα ξεχναγα...

κλειστο που τοβλεπα αναρρωτιομουνα¨"
τι ναχει μεινει αραγε ζωντανο?

αποψε ομως το αποφασισα..
Ανοιγοντας το τι δεν βγηκε απο κει μεσα..
παιχνιδια που επαιζα μικρος,
δεντρο μικρο,μα με της αγαπης τα στολιδια στολισμενο,
ονειρα και καρδιες χαραγμενες στην αμμο,
φωτα,χρωματα και μουσικη να παιζει...και αναρρωτηθηκα...
      γιατι το ειχα αραγε τοσο καιρο κλειστο?
          Δακρυσα.αλλα δεν το εκλεισα παλι...
     

[gkou]

Και ούτε να το ξανακλείσεις, αφησέ το ανοιχτό και μοιράσου μαζί μας τον ωραίο σου λόγο και τις αναμνήσεις σου

[armagedon]

Aυτο κανω ηδη...Σε ευχαριστω gkou για την ενθαρυνση..μου χρειαζεται μερικες φορες..

[Βραζίλης]

Ποτέ δεν είσαι αρκετά μεγάλος για να γίνεις νεότερος!

Ας ανακαλύψουμε το παιδί που έχουμε μέσα μας και ας το αφήσουμε να μας δείξει την ζωή από την δική του οπτική γωνία. Ο κόσμος μας θα φαντάζει πιο πολύχρωμος και χαμογελαστός

[armagedon]

Πολυ ομορφη η απαντηση σου Βραζιλη...Σε ευχαριστω που το διαβασες...

[pinelopi]

ότι κλείνουμε σε κουτιά μαζεύει υγρασία και μούχλα
θέλει πότε πότε να μπαίνει αέρας και φως...

κι όπως λέει και ο Βασίλης το μικρό παιδί που ποτέ δεν πεθαίνει μέσα μας, χρειάζεται κι αυτό τη δική του αλάνα να ξεδώσει 

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Όσο κι αν μεγαλώσαμε
τα χρόνια κι αν βαραίνουν
καθρέπτες θα 'ναι οι θύμησες
πάντα θα μας μικραίνουν

όλοι μας πάντα κρύβουμε
σε ένα παλιό κελάρι
μια αθώα παιδική ψυχή
στης μνήμης το συρτάρι

[armagedon]

Καλοι μου φιλοι Pinelopi και Χωριατη,μου δινει πολλη χαρα να μοιραζομαι τις σκεψεις μου μαζι σας.Η σταγονα της βροχης που γινεται χειμαρος.Ετσι νιωθω ενα μικρο κομματι απο την παρεα που με καλωσορισε με αγαπη...και μιλω για ολη την παρεα της στηλης αυτης...ευχαριστω πολυ....

[BluesMe]

Ίσως να είμαι πολύ μικρός και τα δικά μου τα "συρτάρια" να τα γεμίζω αυτόν τον καιρό. Εύχομαι όμως όταν τα ανοίξω ύστερα από χρόνια, να βρω το ίδιο όμορφα πράγματα όπως κι εσύ...

Πολλά μπράβο..γεμάτο εικόνες το ποίημα...πολύ έντονο...

[MACMISIAS]

Φωτογραφίες, κάποιου άλλου καιρού
παλιές ιστορίες, αιχμάλωτες του φακού.
Αραδιασμένες στο συρτάρι το μικρό
φράσεις ξεχασμένες απ'τον καιρό.

Κάθομαι και τις κυττάζω και ζηλεύω μπορώ να πω,
μια μηχανή του χρόνου αν είχα ίσως να τις τράβαγα εγώ.
(Από ένα ξεχασμένο γυμνασιακό μου τραγουδάκι...)

Τα μικρά παλιά συρτάρια κρύβουνε πάντα θησαυρούς, φίλε Αρμαγεδώνα. Είναι καταπληκτικό το πόσα κοινά έχουμε φίλε μου. Το ποίημά σου είναι θαυμάσιο και με άγγιξε πολύ. Ζούμε, τρέχουμε, δημιουργούμε,αγωνιούμε,πονάμε και πρέπει κάποιες φορές να έχουμε λίγο χρόνο για τον εαυτό μας, να κάνουμε μιά στάση και να ανοίγουμε τα συρτάρια μας, γιατί αυτά μας θυμίζουνε πολλές φορές ποιοί είμαστε πραγματικά. Κι όπως είπε η gkou " μην το ξανακλείσεις" ποτέ. Μπράβο φίλε μου! 

[armagedon]

Macmicias,bluesme,για αυτους που ζουνε πραγματικα σε αυτη τη ζωη,οι φιλοι και οι αναμνησεις,καλες και κακες, ειναι ολη τους η περιουσια,και με γεμιζει χαρα που πισω απο ενα αψυχο μηχανημα (pc) υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που με λενε φιλο..μεγαλη λεξη...και τιμη για μενα ...ευχαριστω..

[x-versous]

συγχαρητήρια φίλε είναι ένα πολύ όμορφο ποίημα με δυνατότητες μελοποιείς και σε αυτό το δεύτερο θα ήθελα να σταθω … τι θα έλεγες να του βάλεις μουσικούλα και να το ακούσουμε στο μέλλον ;

[armagedon]

Θα το προσπαθησω φιλε x- versus,και οταν βγει κατι καλο θα το κοινοποιησω.ευχαριστω για τα σχολια σου φιλε...

[mantinada]

Αναμνήσεις...
Άλλοτε καλές, άλλοτε πάλι όχι...
Πορείες ζωής σε δρόμους που δεν είναι πάντα στρωμένοι ροδοπέταλα,
μα με μια γλυκόπικρη αίσθηση ενός "σήμερα" που πίσω μας αφήσαμε
αναζητώντας ένα άλλο "σήμερα" που θα πραγματοποιήσει κάθε μας όνειρο...

Να είσαι καλά φίλε μου,

καλημέρα!