Λοιπον ο δισκος σιγουρα ειναι πιο εστιασμενος απο το ''οτι απομεινε απο την ευτυχια''(μικροτερα κομματια,πιο πετυχημενα μουσικα θεματα).Επισης πιστευω οτι ειναι ενας μεγαλος δισκος..
Ακολουθει τα χναρια των τελευταιων κυκλοφοριων οντας καπως πιο βαρυ(ισως λογω παραγωγης).Δεν εχει ροκ χιτακια(οπως οι πρωτες τους κυκλοφοριες) τοσο λογω στιχων οσο και μουσικης(π ειναι λιγο πιο προγκρεσιβ ας πουμε).Παρολαυτα εχει πανεμορφα κομματια που θες να ακους και να ξανακους.Οι στιχοι τουλαχιστον στις πρωτες ακροασεις μου φανηκαν πολυ ωραιοι(σε μια γη που ανατελει,με ρωτουν οι χειμωνες) χωρις τιν καπως συνηθισμενες ποιητικεν υπερβολες και αρκετα αυτοβιογραφικοι('αγνος'.Τα κομματια μ αρεσουν ολα αλλα ξεχωριζω 'σε μια γη που ανατελει','στην κολαση βαθεια'(ποσο γαματος ειναι ο τροπος που τραγουδαει ο Θανος),με ενα αδειο ποτηρι(ειδικα προς το τελος) και το τελευταιος σταθμος περισσοτερο επειδη κλεινει τον δισκο πολυ μελαγχολικα και κινηματογραφικα θα ελεγα.
Οι ακροασεις συνεχιζονται αλλα οπως και να χει εχω βρει εναν απο τους καλυτερους δισκους για το 2008 για μενα.
