-Αναρωτηθείτε...
"Σάμπως καταλάβαμε και τίποτα…
κυνηγώντας άναρχες αρχές και ακανόνιστους κανόνες,
αναζητώντας όνειρα και ασφάλεια σε ταπεινά μονοπάτια;
Σάμπως κερδίσαμε και τίποτα…
Στερώντας την αγάπη μας από ανόητο φόβο,
μ’ αλόγιστα ξοδεύοντας την σε παράλογες εμμονές;
Σάμπως ζήσαμε και τίποτα…
χαρίζοντας αξία στα ανάξια,
και μίσος στ' ακατάληπτα;
Σκύβαμε μια ζωή το κεφάλι ν’ αποφύγουμε το στραβοπάτημα,
μα χάσαμε τον ουρανό, και ήρθε η θλίψη να μας πάρει."
-Αγαπητέ μου, μήπως είσθε παράφρων τελικώς;
-Πολύ πιθανόν...
-Μήπως, ακόμα χειρότερο, φέρεσθε ανόητα, όντας κατ' επιλογήν "θύμα" συνθηκών και ανθρώπων;
-Πάντοτε...
-Ναι, μα εσείς τί θα διαλέγατε;
-Ό,τι σας βολεύει για να έχετε ακόμα ένα "ήσυχο" βράδυ στην "ήσυχη" ζωή σας!
Καληνύχτα