Oι ωρες της σιωπης θαρθουν και παλι..
αλλοπαρμενα ονειρα,που ψαχνουν μιαν αληθεια..
χανομαι μεσα τους ζητωντας μιαν αγκαλη
που θα με κανει να γλιτωσω απ τη συνηθεια..
Μεσα στα φωτα χανομαι,ενας μες τους πολλους
φτηνο παζαρι ερωτα,προσωρινη μου λυτρωση,
προχειρες λυσεις,που ποτε μου δεν ασπαστηκα,
αφου τους κτυπους της καρδιας μονο σεβαστηκα..
Κι αν με πληγωνουν αυτες οι ωρες της σιωπης,
τις σκεψεις καθαριζουν,δρομους μου δειχνουν μιας αρχης,
που παντα αναζητουσα και δεν ευρισκα ποτε..
δυσκολος ρολος να ακολουθεις οτι πιστευεις,και
αυτα που πιστευεις να θελεις να σε ακολουθουν..
σε μια κοινωνια που ολοι λενε,μα δεν πραττουν
ευκολα λογια,παχιες φιλοσοφιες,αγωνες δηθεν ιδανικων,
μα σαν ερθει η ωρα της αληθειας,τοτε εμφανιζονται...
"οι ωρες της σιωπης που εγω αγαπησα"
Με αυτες παρεα,με αυτες αγκαλια,
το τοτε σκουριασμενο και σαθρο,αφηνω πισω,
το τωρα,μπροστα μου ξετυλιγεται,και αυτο θελω να ζησω..
Σας ευχαριστω,ολους αυτους τους αγνωστους,
μα τοσο οικειους μου που τους εκανα φιλους μου..
