ο άνθρωπος στον εικοστό όροφο ατένιζε το πελώριο εκκρεμές του σύμπαντος
το πελώριο εκκρεμές του σύμπαντος στα αριστερά
χτύπος
το πελώριο εκκρεμές του σύμπαντος στα δεξιά
χτύπος δυνατός
αναζητούμε όσο τίποτα την απόγνωση
για να νιώσουμε ζωντανοί
χτύπος
όλοι κρατούμε τα όνειρά μας σφιχτά
πριν αυτά ξεθωριάσουν
χτύπος δυνατός
κάθε μας πτώση χαράζεται πάνω μας
με ουλές
και ράμματα, που σφαλίζουν ερμητικά το σώμα μας
χτύπος
ψυχή που ακτινογραφείται σε πλάκες από μάρμαρο
που καλεί κάθε τόσο
τα πνεύματα των προγόνων μας, μα ντρέπομαι
χτύπος δυνατός
που ουρλιάζει απ' το πάθος και λύνεται στο κλάμα
κάθε που μας συναντάει
γνωρίζοντας την ημέρα που θα πεθάνουμε χτύπος
ξανά
και ξανά
ο άνθρωπος πίσω από την βιτρίνα του εικοστού ορόφου διάβασε τις τελευταίες
γραμμές διχως να βγάλει νόημα... και προσπάθησε κάθετα....
18.10 - η μοναχική απασχόληση ενός γέρου
υ.γ. η απάντηση στις μάγισσες του ρακένδυτου...
υ.γ.2 η ολοκλήρωση του έργου μέσα από τα μάτια του ρακένδυτου >
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=69048.0