Θα χουν καποιο ονομα τα χρονια
που θα μαστε αλλου
και τα κοριτσια πιο ομορφα
θα χουν καποιο ονομα και αυτα
τα κορμια που κοιμουνται ανησυχα
και οι σκεψεις που κανουν.
Θα εχουν καποιο ονομα τα βραδια μπροστα στην τηλεοραση
και οι στιγμες πανικου.
Οι φιλοι -
τα χρωματα θα βαφτισουν ξανα
και καθε απογευμα
χιλιαδες ονοματα θ' αναβουν
στον φθινοπωρινο ουρανο.
Μα κυριως
θα δωσουν ενα ονομα στο παρελθον
και ισως μας πουν
Μικρους ή Χυδαιους.
Θα εχουν καποιο ονομα τα δεντρα των νεκρων.
Οπως
"συγνωμη".
Και εμεις μονο
διχως καν ονομα
θα γινουμε οι σποροι
μιας αγνωστης
γης.
"...ωχου οι μερες πιο μικρες
χειμωνα μου θλιμμενες
τρεχουν μπροστα μου οι εποχες
χορευουν μεθυσμενες.
Και λενε στιχους τρομερους
με κανουνε να κλαιω
ζουμε παραξενους καιρους
κι εγω ολο καταρρεω.."
