Μην κλάψεις κ λυγίσεις για εμάς που από τύχη μείναμε εδώ.
Γιατί τα δάκρυα σου πέφτουν στην καρδιά μου κ δεν μπορώ.
Μην κλάψεις κ λυγίσεις όταν το δάκρυ μας κυλά στην ψυχή.
Γιατί τα δάκρυά σου ξυπνούν στο νου μου εκείνη τη νεκρική σιγή.
Μην κλάψεις κ λυγίσεις για όλα κ όλους που πίσω άφησες.
Γιατί τα δάκρυά σου δεν θα σε φέρουν παρότι δάκρυσες.
Γι’ αυτό γλυκέ μου αγέρα μην κλάψεις…
Μήτε για πόλεμο, μήτε για πείνα , μήτε για θάνατο…
Μήτε για σένα, μήτε για μένα, μήτε για κανένα…
Βλέπεις δεν χρειάζεται…
Κλαίω εγώ κ για τους δυο μας!
