Κάποτε είχα ένα σπουργίτι που το λέγαν Πιτσιρίκο
Και μια γατούλα τρομερή και φοβερή όμοια με λύκο.
Το βράδυ σαν ερχότανε δίπλα μου να ξαπλώσει,
Ο Πιτσιρίκος όρμαγε για να την δαγκώσει.
Την γάτα έψαχνα για να της φτιάξω μια κορδέλα,
Να της την δέσω στην ουρά όπως αρμόζει σε κοπέλα.
Πουθενά δεν την έβρισκα ούτε στο κρεβάτι,
Πίστεψα πως μ’ ένα γάτο θα τανε στο φράχτη.
Κοιλαράδες γάτους βρήκα κει πάνω ξαπλωμένους,
Κ απ’ ότι κοίταξα…τους είδα όμως όλους μουτρωμένους!
Στο σπίτι καθώς γύρισα κάθισα δίπλα στο τασάκι
Και τα δάκρυα μου γέμισαν τα αριστερό μου μάτι…
Γιατί το δεξί μου το ήθελα να είναι καθαρό,
Μήπως και τη γατούλα μπορέσω να τη βρω.
Μα η γατούλα έφυγε και πήγε προς τα ξένα,
Και να δεις, που καθόλου δεν σκέφτηκε εμένα.
Πήγα στο παραθύρι μου να ταΐσω το σπουργίτι,
Μα και τούτος, να δεις, έλειπε από το σπίτι.
<<ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΟΟ>> φώναξα αμέτρητες φορές,
τόσο που καταλάθως ξύπνησα όλες τις γριές.
Μα πάλι δεν σταμάτησα κ ξαναφώναξα
<<ΠΙΤΣΙΡΙΚΟ>>,
μια μισόκουφη γριά νόμιζε πως είπα να δει το Ρίκο. *
Ενώ η γρια σαστισμένη την τηλεόραση κοιτούσε,
Το σπουργίτι έψαχνα που τους κινδύνους αγνοούσε.
Θαρρείς τόσο κοκκίνισα λες κ ήμουν ντοματούλα,
Κι αμέσως το ψάξιμο άρχισα για την γατούλα.
Ετρόμαξα τόσο πολύ πως το σπουργίτι είχε απαγάγει.
<<Αμέσως>>φώναξα<<θα τη βρω προτού το καταλάβει.
Σε μέρη τρομερά έψαξα για να την μαλώσω,
Μετά όμως δεν ήξερα πώς να τα μπαλώσω.
Σε μια καρέκλα τη γατούλα είδα ξαπλωμένη,
Ακόμη λίγο να αργούσα κ θα ΄ταν ξυρισμένη.
Ο παγαπώντης σπουργιτης την είχε αιχμαλωτίσει,
Δίχως καν το λόγο να της έχει συζητήσει.
Ούτε πολύ το σκέφτηκα κ του έστησα ενέδρα,
Καθώς με αλαζονεία θα ρχοταν απ΄την εξέδρα.
Και όλα δεν έγιναν όπως τα είχα σχεδιάσει,
Καθώς με μια καρδερίνα ήρθε που είχε ξελογιάσει.
Δίχως λοιπόν να το σκεφτώ αφού ήμουν αιφνιδιασμένη,
Αμέσως τα άρπαξα και μακριά βρέθηκα φυλακισμένη.
Την σκηνή παρακολουθούσε ένας μπάτσος που βάδιζε
Και για την καρδερινούλα του κρυφά λαχτάριζε.
Και ενώ βρισκόμουν ήδη στον αέρα…
Μου σφύριξε με τη φλογέρα…
Σε δικαστήριο με πήγανε για να με τιμωρήσουν
Και εγώ νόμιζα πως προστάτη των γάτων θα με χρήσουν.
Άραγε τώρα που είμαι μες στα κάγκελα φυλακισμένη,
Αυτοί οι δύο κατεργάρηδες βγήκαν κερδισμένοι?
Μα δεν το πιστεύω ήρθε να με σώσει η γατούλα,
Κάτι ήξερα που υπερασπίστηκα την Τιβούλα.
Την σκαλίτσα ανέβασε στο μικρό παραθυράκι
Και αμέσως μου πέταξε ένα τόσο δα χαρτάκι.
<<Εγώ να ξέρεις από τη φυλακή θα ρθω να σε σώσω,
αρκεί από τον Πιτσιρίκο επιτέλους να γλιτώσω.>>
Εγώ αμέσως της υποσχέθηκα πως θα την
απαλλάξω
κ με κανένα πτηνό ποτέ δεν θα την ξαναλλάξω.
Από το παραθύρι μπήκε δίχως να κάνει φασαρία,
τα κλειδιά πήρε από το μπάτσο που ονειρευόταν τη Ρία.
Η Ρία είναι η καρδερίνα που είχε ξελογιάσει το σπουργίτι,
Την ήξερε ο μπάτσος απ’ όταν ήταν πιτσιρίκι.
Η γατούλα με λευτέρωσε κ ζούμε ευτυχισμένοι,
Ενώ ο Πιτσιρίκος και η Ρία είναι χωρισμένοι.
Η Ρία τελικά τον αστυφύλακα παντρεύτηκε και όχι τον Πιτσιρίκο,
Που είναι με την γρια που ακόμη στην τηλεόραση ψάχνει το Ρίκο!!! *
* Ρίκος= παρουσιαστης σε τοπικό κανάλι στην Κέρκυρα
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
δεν είναι ποιήμα είναι απλά μία ανάλαφρη ιστοριούλα με ομοιοκαταληξία!!!
