Με λόγια ρόδινα
με παρακάλεσες μαζί, νυχτιές ν’ αλέσουμε,
γλυκά κι ανώδυνα
μετά το τέλος του δεσμού να μη πονέσουμε,
μα ηχώ πελώρια
από αρμολόγημα καημών με παροράματα
μας βάζει όρια
να μη ξοδέψουμε λυγμούς με αγάπης κλάματα
κι ενώ βασίλεψες
σε κρύες κάμαρες του έρωτα που τίμησες
με χάδι σμίλεψες
το κάθε μου ίχνος, που σου σβήνει άγιες θύμησες
Πηγές ανάστροφες καημών αιμορραγούν
κι εγώ πεσμένος στης απόγνωσης το ρέμα
να σε ρωτώ, που ‘ναι οι καρδιές που χορηγούν
μια στάλα χάδι, ένα φιλί, κι αγάπης αίμα.
Με λόγια αιμάτινα
έδενα σύρματα για σύνορα στις χώρες μου
καημούς παράτεινα
λέγοντας: « μόνος θ’ ανεβώ τις ανηφόρες μου»
κι ενώ οι ρόλοι σου
παιχτήκαν χτες, και λησμονιάς σύννεφα άπλωσες
έξω απ’ την πόλη σου
σαν ταυρομάχος στην αρένα σου με ξάπλωσες
κι ας αποφοίτησα
μέσα απ’ τις τάξεις σου , με αγάπης αφανέρωτα
καρδιά μου αλήτισσα
αλλού χορήγησες πτυχία για τον έρωτα!
Πηγές ανάστροφες καημών αιμορραγούν
κι εγώ πεσμένος στης απόγνωσης το ρέμα
να σε ρωτώ, που ‘ναι οι καρδιές που χορηγούν
μια στάλα χάδι, ένα φιλί, κι αγάπης αίμα.
2.05.09
