Μια ζωή μέσα στους δρόμους
φτερά περιστεριών πέφτουν στους ώμους.
Απομεινάρια μοιάζουν ελευθερίας
αγώνες γενιάς , φιλί προδοσίας.
Όμως πατρός συμβουλή
των ελλήνων βουλή
στα χέρια κρατώ και βουτάω
και με άδειο μυαλό στο κενό περπατάω.
Ακολουθάω πιστά ,λόγια παχιά
Κουτόχορτο ταΐζω τα παιδιά μου.
Μα είναι αργά ,ξυπνάω ταχιά
χαθήκαν στο χθες τα όνειρα μου.
κι εγώ? τι κάνω εδώ?
που είμαι εγώ ?γιατί πολεμάω?
δεν έχω ψωμί ,δεν έχω να φάω
μα τη σημαία ψηλά
τους λάθους κουνάω.
