Δυο μέρες απ΄την πρύμνη
πάει του Καρκίνου ο τροπικός,
στον Ισημερινό κοντεύω.
Στα μάτια σου μια λίμνη,
στην άβυσσό μου ένα SOS
εκπέμπω, σ΄ αγναντεύω.
Τα χρόνια τα χαμένα
πετάω στα θολά νερά,
ψαρεύω αναμνήσεις.
Γυρεύοντας στα ξένα
τη λύτρωσή μου σα φωτιά
με καις πριν με φιλήσεις.
Διακεκαυμένη ζώνη
μες τη ζωή μου χιόνι,
τριγύρω καλοκαίρι,
καυτός ωκεανός.
Διακεκαυμένη ζώνη
και η καρδιά κρυώνει
σαν πληγωμένο αστέρι
στο Σύμπαν δίχως φως.
