Πήρες εσύ το δρόμο σου
και γύρισα εγώ στη μοναξιά μου .
Μα ίσως θυμάσαι κείνο το βράδυ
που μείναμε οι δυο μας στο σκοτάδι
και σου ‘χα ανοίξει την καρδιά μου .
Θυμάμαι μου ‘λεγες μη κλαις
κι ύστερα κλαίγαμε μαζί .
Δε φταις μου έλεγες, δε φταις
που το όνειρο σου πια δε ζει .
Κι ας ήμασταν μαζί .
Πήρες εσύ ξανά το δρόμο σου
και γύρισα στης θλίψης τα λημέρια .
Μα ίσως θυμάσαι κείνο το βράδυ
που μείναμε οι δυο μας στο σκοτάδι
και ενώσαμε σφιχτά τα χέρια .
Θυμάμαι μου ‘λεγες μη κλαις
κι ύστερα κλαίγαμε μαζί .
Δε φταις μου έλεγες, δε φταις
που το όνειρο σου πια δε ζει .
Κι ας ήμασταν μαζί .
