Χωρίς αιτία.
Κλείνω τα μάτια μου απ΄την ντροπή μου
κι αλλάζω δρόμο να μη με δει,
αυτή που πλήγωσα χωρίς αιτία,
για ένα καπρίτσιο που ΄χα ορκιστεί.
&
Χιλιάδες όνειρα της τα ΄χα σβύσει
και τη ζωή της την έχω πιει,
μεσ΄το λιοπύρι σ΄ένα ποτήρι,
χωρίς να νοιάζομαι για τα γιατί.
&
Την έχω σβύσει,την έχω σβύσει,
στον εαυτό της έχει κλειστεί,
κι αν με το δίκιο της μ΄έχει μισήσει,
λίγα της είναι,όσα κι αν πει.
&
Χιλιάδες όνειρα είχε επενδύσει,
όμως δεν μ΄άξιζε τέτοια τιμή,
εγώ τα επένδυσα στο χαρακίρι
για να εισπράττω καταστροφή.
