^^^^^^^^^^^^
Επίσης όλο το Abbey Road είναι ένα ποίημα.. Κομμάτια όπως το Come together, I want you (She's so heavy) και το medley του ίδιου δίσκου, απλά ορίζουν την ψυχεδέλεια και αν θέλετε, δημιουργούν τις πρώτες ρίζες του progressive rock.. Από εκεί και πέρα δίσκοι όπως το διπλό White album, το Sgt. Pepper, το Revolver και το Let it be ξεφεύγουν από τα όρια του στυλ που έχουμε συνηθίσει τους Beatles.. Το "κακό" με τους Beatles είναι ότι το marketing της εποχής τους συνέδεσε με κομμάτια-hits όπως το Here comes the sun, Yesterday, A Hard day's night, Love me do, Twist and Shout, Ticket to Ride, τα οποία ακούγονται ευχάριστα αλλά απλά δεν αναδεικνύουν τις δυνατότητες αυτού του υπερσυγκροτήματος..
Για αρχή πάντως θα ξεκινούσα με Sgt. Pepper το οποίο αποτελεί ίσως το album με την τέλεια ισορροπία μελωδίας και πειραματισμών.. Μετά θα άκουγα το Abbey Road όπου αν κατάφερνα να ξεκολλήσω
θα πέρναγα στο White album.. Με αυτούς τους δίσκους, ο ακροατής θα καταλάβει ότι οι Beatles δεν ήταν απλά ένα συμβατικό συγκρότημα όπως κάποιοι ήθελαν να τους "περάσουν" για να τα "τσακώσουν" από τους teenagers της εποχής, αλλά ένα συγκρότημα με εγκεφαλικούς μουσικούς.. Παρόλα αυτά, ως disclaimer, κρατήστε στην άκρη του μυαλού σας ότι η μουσική τους γράφτηκε στη δεκαετία του '60, όπου στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού στο προσκύνιο ήταν μουσικοί όπως ο Chuck Berry, Jerry Lee Lewis και Beach Boys..
