Παιχνίδι μνήμης, ετοίμασες ζωή μου
Εγώ σε πίστεψα και συ την πλάτη σου γυρνάς.
Παιχνίδια φτιάχνεις με την σκέψη την τρελή μου
στα πόδια σου πέφτω, κλαίω και συ κρυφά χαμογελάς
Ανόητη βαφτίζεις την ψυχή μου
σε όρκους με έβαλες κρυφούς να ορκιστώ,
σ’ ένα σεντούκι ξεψυχούν τα όνειρά μου
κι εσύ μες θες στην μέρα σου πιστό.
Μες τις σκιές ,στους δρόμους τα σοκάκια
Σβηστά τα φώτα και το φεγγάρι αχνιστό
Αργεί η νύχτα να μ’ αφήσει
Μες στο σκοτάδι προσπαθώ να ζω
Τρέχει η ανάσα να προλάβει τρέχω
και γω να κρατηθώ
Παιχνίδι μνήμης μου παίζει η ζωή μου
παιχνίδι που μοιάζει με κρυφτό
Πες μου πως τη θηλιά να βγάλω απ το λαιμό μου
Πως μέσα στο ψέμα την αλήθεια μου να βρώ
Πώς να πιστέψω στην πνοή μου
Αφού οι λέξεις μου ,χαθήκαν στο καιρό.
Πες πώς να αντέξει το κορμί μου,
πως από τα χέρια μου να βγάλω το καρφί.
Τρέχει το δάκρυ μες απ τη καρδιά μου
και συ ζωή στήνεις στο σώμα μου γιορτή
Παιχνίδι μνήμης, ετοίμασες ζωή μου
σ ενα σταθμό χωρίς προορισμό
σου δίνω της ψυχής φιλί μου
τα τρένα φεύγουν και μονος μένω εδώ.
