Μου λες: «Αητέ,
για τις φωλιές σου θα πετώ, ναρθώ ν’ αράξω»
σου λέω: «Ποτέ,
δεν θ’ ανεχτώ, με τα φτερά σου να πετάξω».
Μου λες: «Γιατί;
όσοι πετάξανε μαζί μου δροσιστήκαν»
σου λέω:«Αυτοί
που φτερουγίσανε μαζί σου τσακιστήκαν»
Αχ! Πως βαριέμαι να μου λες : «Εν τούτω νίκα»
μέσα στο μπαρ, σε μισοσκόταδο θαμπό,
κι εγώ να λέω: « το κορμί σου έχει γλύκα
μα , κι ανοιχτή να βρω την πόρτα , δεν θα μπω»
Μου λες:«θαρθεί
άγια στιγμή, γλυκό φιλί, να σβήσει λάθη»
σου λέω:«βαθύ
είναι το ρέμα σου, κι αν μπω , θα πάω στα βάθη».
Μου λες: «ενώ
το θες πολύ, και η καρδιά σου αναστενάζει»,
σου λέω:«πονώ
μα η αγκαλιά σου Αλκατράζ, για μένα μοιάζει»
Αχ! Πως βαριέμαι να μου λες : «Εν τούτω νίκα»
μέσα στο μπαρ, σε μισοσκόταδο θαμπό
κι εγώ να λέω: « το κορμί σου έχει γλύκα
μα , κι ανοιχτή να βρω την πόρτα , δεν θα μπω»
Μου λες: «βουβή
θα ‘ναι η ταινία μας, το πάθος της μεγάλο»
λέω: «ακριβή,
είσαι, το κόστος μια ζωή δεν θα το βγάλω».
Μου λες: «Αχ! ναι!
μα με δυό χείλη, και κορμί, θέλω να παίξω»,
λέω «ουρανέ
αν λίγο ακόμα επιμείνεις δεν θ’ αντέξω»
Αχ! Πως βαριέμαι να μου λες : «Εν τούτω νίκα»
μέσα στο μπαρ, σε μισοσκόταδο θαμπό
κι εγώ να λέω: « το κορμί σου έχει γλύκα
μα , κι ανοιχτή να βρω την πόρτα , δεν θα μπω»
6.04.09
