Εχω σημαδι και εγω οπως αυτοι
μιαν αλυσιδα απο μελανι στην κοιλια μου.
Εχω ενα προγραμμα κλειστο , ψυχο-αγωγη
και κωδικο διακριτικο για την γενια μου,
Φοραω τζιν , μαυρα γυαλια και περπατω
κατω απ τα φωτα της Αθηνας μπερδεμενος
μα οσο κι αν ψαχνω μια λαβη για να πιαστω
στην αδεια κανη σου γυριζω κουρασμενος.
Εχω ενα σπιτι αστικο , τοσο μικρο
και μιαν αγαπη πιο μικρη και τι μας μενει?
Ενα χρυσοψαρο στην γυαλα του νεκρο
Να περιμενει ωκεανους ,
να περιμενει....
