Η γυναίκα μου και το μαβί της κομπολόι .
Έπιανε το κομπολόι,
το χτυπούσε νευρικά,
ωχ,ωχ,ωχ,πάνε οι χάντρες,
μέσα μου έλεγα κρυφά.
#
Το μαβί της το μπεγλέρι
ήταν μήνυμα κακό,
σαν το έπιανε στο χέρι,
σήμα ήταν για φευγιό.
#
Έπαιρνα τον εαυτό μου,
το κασκέτο μου κι εγώ,
σώστης ήταν το φευγιό μου
και σταθμός το καπηλειό.
#
Έπαιζα ραμί και πάστρα
και καμιά φορά ξερή,
λύση μου ήτανε το φεύγα
και οι φίλοι μου οι καλοί.
#
Του εγώ της ισοβίτης,
όπου,όπου να σωθώ,
τ΄έχω πάθει ο κακομοίρης
με το ατίθασο θεριό.
