Αγόρασα τα δάκρυα σου...

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Αγόρασα τα δάκρυα σου
με αντίτιμο τις νότες
τραγούδια που σου έπαιξα
με πληγωμένα λόγια

κατεστραμμένα όνειρα
για κάλπικους ιππότες
που η ζωή κι η εποχή
τους 'κλείσαν στα υπόγεια

αγόρασα τα δάκρυα σου
με στίχους που ανασαίνουν
με λόγια που σ' αγκάλιασαν
σαν δυο φτερά στους ώμους

μα οι ελπίδες που με λύτρωναν
στο άγνωστο πηγαίνουν
ξενυχτησμένοι εραστές
που έχασαν τους δρόμους

αγόρασα τα δάκρυα σου
με ένα φιλί στα μάτια
με μια αγάπη απόλυτη
ενεργειακή οβίδα

μα τα δικά σου όνειρα
αφόρητα παλάτια
και από στεριά μου γνώριμη
έγινες Ατλαντίδα

αγόρασα τα δάκρυα σου
και τα 'χυσα στο χώμα
σε μια απρόσιτη αυλή
σ' απάτητη νησίδα

κι αν το κορμί σου έχασα
θα σε θυμάμαι ακόμα
με ένα ρεμπέτικο παλιό
μικρή μου καταιγίδα.

[Ιππέας]

Φίλε Χωριάτη , η γραφή σου είναι  πολύ καλή και δυνατή. Το ποίημα πολύ καλό . Η ενεργειακή οβίδα νομίζω πως "ξεφεύγει"  λίγο από το όλο νόημα , αλλά δεν το χαλάει. Ωραίο  !!

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
το ''ενεργειακή οβίδα'' το έγραψα για να τονίσω την ''απόλυτη αγάπη''
να 'σαι καλά φίλε μου