Μια και έδειξες ενδιαφέρον και ανταποκρίθηκες δίνοντας πληροφορίες, ενώ είσαι και γατόφιλος

, θα απαντήσω στο προσωπικό σου ερώτημα.
Συλλέγω τα τραγούδια που μαθαίνω στην κιθάρα σε προσωπικό μου ρεπερτόριο, το οποίο μάλιστα τυπώνω και μετά δένω σε τυπογραφείο. Αυτό δίνει έναν επίσημο χαρακτήρα στη μουσική μου απασχόληση, ενώ η καθαρή εκτύπωση με βοηθά στην εκτέλεση χωρίς λάθη. Για πληρότητα, και ως αναγνώριση της προσφοράς τους, για κάθε τραγούδι αναφέρω συνθέτη, στιχουργό και ημερομηνία σύνθεσης. Όμως η εξεύρεση αυτών των πληροφοριών δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση, γιατί όπως λες κι εσύ, παλιά δεν υπήρχε copyright.
Επί πλέον, το πρόβλημα οξύνεται επειδή, δυστυχώς, οι Έλληνες τείνουν να είναι λίγο πρόχειροι στα στοιχεία που παραθέτουν, χωρίς να τα ελέγχουν, και έτσι σκοντάφτω συχνά σε ανακριβείς και/ή αντιφατικές πληροφορίες. Αυτήν την προχειρότητα που κριτικάρω, προσπαθώ να αποφύγω ο ίδιος.
Ταυτόχρονα, θεωρώ ότι θα ήταν κρίμα οι μεγάλοι δημιουργοί της μουσικής μας κληρονομιάς να περάσουν στην αφάνεια και τα έργα τους να καλύπτει ασάφεια.
Έρχομαι τώρα στο κύριο θέμα μας. Συνέχισα τις έρευνες και ανακάλυψα το πιο κάτω ένθετο στο δίσκο του Λουκιανού Κηλαηδόνη «Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά…» που περιέχει και την «Ξανθούλα». Αναφέρει σαν συνθέτη τον Καρρέρ. Αυτό φυσικά δεν αποδεικνύει οριστικά την πατρότητα, αλλά η πλάστιγγα τώρα κλίνει υπέρ του συνθέτη αυτού.
Συμπέρασμα: Από τις μέχρι τώρα έρευνες, δυο στοιχεία είναι σίγουρα:
1 Και οι δυο συνθέτες, Μάντζαρος και Καρρέρ μελοποίησαν την «Ξανθούλα».
2 Υπάρχουν (τουλάχιστο) δυο εκδοχές του τραγουδιού: Μια αυτή που παράθεσες εσύ και μια που ανέφερα εγώ.
Το ερώτημα είναι ποιος συνέθεσε ποια εκδοχή.