Γεια σου Neiko!
Αν και δεν μου αρεσει να δινω εξηγησεις (οχι οτι ειμαι υπερ του να καταλαβαινει ο καθενας οτι θελει απλως δεν θεωρω κομψο να αναλυει κανεις αυτα που ο ιδιος γραφει) θα κανω μονο ενα μικρο σχολιο σχετικα με το κομματι στο οποιο αναφερθηκες μονο και μονο επειδη δεν θελω να υπαρχει η εντυπωση οτι γραφτηκε "οπως να ναι" για εφε κτλ κτλ... Λοιπον πολυ περιληπτικα και ασχετα με το θεμα του ποιηματος....
τα "μεγαλα ανδρεικελα" ειναι μια σειρα πινακων του de chirico. Ένα από αυτά ειναι ο "Έκτορας και η Ανδρομαχη".
(
http://crfranke.files.wordpress.com/2009/11/giorgio-de-chirico-hector-et-andromache.jpg ) το γιατι επιλεχτηκε αυτος ο πινακας και ο ζωγραφος ειναι αλλη μεγαλη ιστορια. Αν δεις τον πινακα θα καταλαβεις οτι τα "ανδρεικελα" ειναι ξυλινα και δινεται η εντυπωση οτι ειναι φτιαγμενα απο χρωματιστα κομματια στερεωμενα με καρφια.
Οι στιχοι στους οποιους αναφερθηκες λοιπον σημαινουν μια διαδρομη. Πρωτα εχουμε τα "ζωντανα" όμορφα δαση. Την φαση της ιδεας και του καρπου. Απο αυτο τον χωρο των ιδεων συνθετουμε τα ανδρεικελα (η ξυλινη φυση τους , η πρωτη υλη για να φτιαξουμε τα ανδρεικελα ειναι τα δαση απο παιρνουμε το "ξυλο"). Ετσι περναμε στην δευτερη φαση. Την φαση του ανδρεικελου. Την ζωη. Που δεν ειναι παρα κομματια απο "δαση" που ενωνονται μεταξυ τους με καρφια. Το καρφι ειναι η ουσια του ανδρεικελου. Περα απο το χρωμα και οτιδηποτε αλλο. Αυτο οριζει την "ζωη".Οταν ομως τα ανδρεικελα συναντησουν την φωτια τα καρφια αρχισουν να λιωνουν και περναμε απο την φαση των ανδρικειλων στην φαση της αποσυνθεσης , στα αρχικα συστατικα. Στα δαση δηλαδη που ομως τωρα , μετα την φωτια ειναι κομμενα και ασχημα. Δηλαδη ειναι μια σπειρωηδεις και οχι κυκλικη διαδρομη που τα ανδρεικελα (ως ανδρεικελα ) ειναι καταδικασμενα να ακολουθησουν.Καπως ετσι εχει το πραγμα και στο πολυ περιπου...
Ελπιζω να λυθηκε η απορια λοιπον σχετικα με την φωτια!!
γεια χαρα!!
