μίλα μου

[Χρήστοςφλ]

μίλα μου για τη θάλασσα που παίρνει τα καράβια
και για το θόλο τ’ ουρανού με τα χιλιάδες άστρα
γιατί δεν πάτησα κορφές και δεν επήρα κάστρα
κι ήτανε όλη μου η ζωή θάνατοι και ναυάγια

μίλα μου για τα σύννεφα τη γη που έχουν σκεπάσει
και για την ολοφώτιστη σελήνη που ανατέλλει
στο γερασμένο σώμα μου ψυχή έχω που όλο θέλει
να φτάσω εκεί όπου θνητός κανείς δεν έχει φτάσει

μίλα μου για την άνοιξη και για τα χελιδόνια
και για τη φλέβα του νερού κάτω απ’ της γης τη φλούδα
η δύναμή μου ν’ αγαπώ, λευκή ήταν πεταλούδα
που πέταξε μεσουρανίς , και χάθηκε στα χρόνια

μίλα μου για τα πέλαγα που είναι νησιά σπαρμένα
και για του ήλιου μίλα μου το φως προτού νυχτώσει
άνθρωποι ήρθαν και φύγανε απ’ τη ζωή μου τόσοι
κι η μνήμη γέμισε γυαλιά, κι αγάλματα σπασμένα

[pimami]

μια τυφλή παράκληση-προσταγή, (μίλα μου) που ίσως δεν είναι και τόσο τυφλή.. Ο αποδέκτης μπορεί να είναι ένα πρόσωπο, μπορεί να είναι η μούσα, μπορεί να είναι και ο ίδιος ο γράφων.. Και με αυτό τον τρόπο καταγράφεις σε 4 στροφές ένα γλυκό παράπονο για αυτά που πέρασαν, που δεν έγιναν και που δε θα γίνουν. Χωρίς να έχει την ανατροπή σε κάποια απ τις στροφές, κινείται σταθερά στο ίδιο παράπονο και είναι αξιοπρόσεκτο για την υπακοή του στην τεχνική του μέτρου και τις λέξεις-ζωγραφιές του.

[Μάνος Καμπούρης (m.k.)]

Για μια ακόμη φορά μας χάρισες με την πένα σου ένα υπέροχο ποίημα.
Πού ήσουν τόσο καιρό; Μας έλειψαν τα κείμενά σου

[Ιππέας]

Πολύ - πολύ ωραίο . Ταξίδι , μελαγχολία , θάλασσα , σύννεφα όλα εξαιρετικά ταιριασμένα . Εύγε !!!