Μουντιάλ '82,
το πρώτο που είχα 'δει,
σε ασπρόμαυρη οθόνη,
δέκα χρονών παιδί.
Θυμάμαι ''Σελεσάο'',
του Ζίκο τις μπαλιές,
Σώκρατες και Φαλκάο,
τα σουτ, τις κεφαλιές.
Θυμάμαι την ''Σκουάντρα'',
με Ρόσι κυνηγό,
Καμπρίνι, Αλτομπέλι,
τον Τζοφ τον αρχηγό.
Τον Μπράιτνερ θυμάμαι,
του Χρούμπες κεφαλιές,
τον Καλτς, τον Ρουμενίγκε,
του Χένες τις μπαλιές.
Στο νου ακόμα φέρνω,
Ζιρές και Πλατινί
με σουτ να ζωγραφίζουν
τις μπάλες στο σκοινί.
Να μην ξεχάσω Μπόνιεκ
και Λάτο παικταρά
μεγάλη Πολωνία
ομάδα μια χαρά.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω
παιχνίδι δυνατό
brasil και Ιταλία
να σκίζουν το πλεκτό
ο Κόντι να μοιράζει
με μπάλες-ξυραφιές
και τρία γκολ να βάζει
ο Ρόσι, ζωγραφιές.
Τέλος, δεν θα ξεχάσω
ποτέ στον τελικό,
γκολάρα του Ταρντέλι,
το σουτ το μακρινό
το κύπελλο ''κλειδώνει''
με δεύτερο που βάζει
και Γιάννη Διακογιάννη
δικαίως να φωνάζει.
Τα χρόνια, από τότε,
τετράδες τα μετράω,
μα το μουντιάλ το πρώτο
ποτέ μου δεν ξεχνάω.
