Πρώτες σταγόνες πέσανε, μες του μυαλού τις μπόρες
πόσο πολύ ξεχάστηκα μες του κελιού τις ώρες
είναι παιχνίδι δύσκολο, να παίζω με τα πάθη
όταν λυπάμαι τις στιγμές, που χάνονται στα λάθη
πως τα κατάφερε η ζωή,να μου χει εμένα στήσει
τέτοια πλεκτάνη δυνατή,δίχως να με ρωτήσει
αφού λοιπόν προδώθηκα, από τον εαυτό μου
βρέθηκα έτσι ξαφνικά,να χάνω το μυαλό μου
και τώρα που τρελάθηκα,τα πάντα αλλιώς τα είδα
έννοιες σκοτούρες και στιγμές, τις κλείνω σε κλεψύδρα
νιώθω συνέχεια τον διωγμό,μες στης ψυχής το αμπάρι
και μια φωνή μου τραγουδά σε πήρανε χαμπάρι
ένα τραγούδι απ΄τα παλιά, ακούω με στα αυτιά μου
να λέει για τα βάσανα ,που έχω στην καρδιά μου
πόσο πολύ μπερδεύτηκα, μες του μυαλού τα βάθη
όταν λυπάμαι τις στιγμές,που χάνονται στα λάθη.
