Συμφωνώ και εγώ ότι η έμπνευση παίζει σημαντικό ρόλο και δυστυχώς δεν είναι πάντα διαθέσιμη (έως και καθόλου). Θεωρώ όμως, ότι το μεγαλύτερο και βασικότερο ρόλο για να φτιαχτεί ένα καλό κομμάτι το παίζει η "δουλειά" που έχει αφιερώσει ο συνθέτης στην μελέτη της μουσικής. Η έμπνευση έρχεται συμπληρωματικά, αλλά επειδή σε αυτή "χρεώνεται" π.χ., μία καλή μελωδία έχει μυθοποιηθεί. Μη ξεχνάμε ότι η έμπνευση δημιουργείται υποσυνείδητα μετά από πολλές ώρες ακουσμάτων και προσπάθειας. Οι επαγγελματίες συνθέτες γράφουν τις περισσότερες φορές με βάση χρονικά deadlines. Βασιζόμενοι στην εμπειρία τους (και όχι τόσο στην έμπνευση) μπορούν και φτιάχνουν αξιόλογα κομμάτια (αν τύχει να βάλει και η έμπνευση το χεράκι της τότε μπορεί να προκύψουν αριστουργήματα).
Ποιο πρακτικά, αυτό που θα σου έλεγα BlackRose είναι να ακούσεις προσεκτικά και να μελετήσεις κομμάτια που τα θεωρείς ως σημείο αναφοράς και θα ήθελες να γράψεις κάτι σε παρόμοιο ηχόχρωμα. Όταν λέω "μελετήσεις" εννοώ θα πάρεις χαρτί και μολύβι και θα σημειώσεις/αναγνωρίσεις τα εξής στοιχεία του κομματιού όπως:
- Δομή: π.χ., intro-verse-verse-chorus-verse-chorus-outro.
- Συναισθηματική πορεία: π.χ., ξεκινάει σιγά, κορυφώνει στο τέλος, υπάρχει break μετά το chorus, κ.τ.λ.π.
- Αρμονία: π.χ., το κλειδί αλλάζει κατά τη διάρκεια του κομματιού? Ποιες αρμονίες/συγχορδίες χρησιμοποιούνται στο verse και ποιες στο chorus? Υπάρχουν συγχορδίες που "κρύβονται" για να εμφανιστούν σε κάποιο ιδιαίτερο σημείο?
- Πως σχετίζεται η μελωδία με την αρμονία? Τι αρμονία υπονοεί το riff της κιθάρας?
- Σε τι κλίμακα βασίζεται το solo (αν υπάρχει).
- και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς.
Αφού το κάνεις, το επόμενο βήμα είναι να γράψεις ένα κομμάτι που να αντιστοιχεί στις σημειώσεις σου. Δηλαδή ίδια δομή, ίδια αρμονία, κ.τ.λ.π. Βέβαια, παράγοντες όπως η μελωδία, ο ρυθμός, η ενορχήστρωση θα είναι δικές σου ιδέες (δεν κάνεις cover!). Με αυτό τον τρόπο θα ξεπεράσεις την φοβία που έχει ο νέος συνθέτης να γράψει κάτι ολοκληρωμένο από το μηδέν. Σημείωσε, ότι με αυτή την μέθοδο (της έξυπνης αντιγραφής) έχουν γραφτεί χιλιάδες κομμάτια. Από κάποιους κύκλους αυτή η πρακτική κατηγορείται για έλλειψη έμπνευσης κ.τ.λ.π., αλλά η άποψή μου είναι ότι αν ένα κομμάτι έχει ελπίδες να θεωρηθεί καλό πρέπει να "αντιγράφει" (συνειδητά ή όχι - δεν έχει σημασία) συνθετικές πρακτικές και μεθόδους που έχουν χρησιμοποιηθεί σε χιλιάδες προηγούμενα κομμάτια.
Αν επαναλάβεις τη διαδικασία αρκετές φορές, προφανώς με τον καιρό θα αποκτήσεις την απαραίτητη εμπειρία να φτιάχνεις δικές σου δομές, αρμονίες, κ.τ.λ.π. Επιπλέον, θα έχουν προκύψει και αρκετές ιδέες που θα μπορείς να τις αξιοποιήσεις πιο δημιουργικά. Φυσικά, η διαδικασία είναι μακροχρόνια και επίπονη αλλά στο τέλος αξίζει τον κόπο (όπως κόπιασες για να μάθεις και το όργανό σου).
Τα παραπάνω είναι προφανώς η προσωπική μου άποψη στο θέμα και σίγουρα δεν ταιριάζουν στον καθένα. Αλλά ελπίζω να σου έδωσαν κάποιες ιδέες.
Καλή επιτυχία!
