Ντυμενος τις ατσαλινες ραγες
παραξενων τρόπων,
νευρικών διακλαδώσεων
και προαστιων φτωχών΄
αγγίζω τις πόλεις χωρίς να ελπίζω
και γίνομαι φως
ή αρχή
χωρίς ουρανό
γεμάτο ποντίκια,
πολύχρωμα άρματα
βαμπιρ
και υπνοβάτες.
Και γκρι καταράχτες.
Νωχελικές διαδρομές
σε υπόγειες σήραγγες
μια οσμή λιμανιού
και δόσεις
ναρκτωτικών για πελάτες.
Ολογραφικές σιλουέτες
χοροί ξεχασμένοι
και ήχοι
χωρίς συνοχή.
Θυμίζουνε θάλασσα τα μαυρα μαλλιά σου.
Και τέλος χωρις γυρισμό
Εδώ
η μορφή σου.
Σημάδι τους χάρτες στο λείο κορμί
φοράς την σκουριά αυτών που θα ρθουνε
ναυαγιων, θανάτων , κακων.
Μα τόσο γυμνη όσο και ωραια
με τα κερατα τιυ τραγου
και την ουρα που χαιδευει
το υγρο σου Αιδιο.
Χιλιαδες χρόνια ακολουθώ το όραμά σου
και πέρασα κόσμους , αρρώστιες και δάση.
Στις πόλεις του μέλλοντος μονάχα ελπίζω
να δινεις τροφή
σ' απέραντη θλίψη,
μοναχικους νοσταλγους
και ποιησης
στιχους
γεμάτους με αγάπη.
Το καλο και το κακο θα ζουνε για παντα μαζι.Οσο καλο τοσο κακο.Και τοσο ωραιο.Κι αν πια δεν αρκει το καλο να σωσει τον Κοσμο πληγη δεν θα ανοιξει σε αυτους που πονανε.
Λουλουδια
Βιβλια
Πουτανες.
Ετσι και αλλιως ,
Τα χρονια περνανε...
