Βαμμένες κόκκινες στιγμές γυρίζουν πάλι στα σκαλιά
και στα υπογεία άδοξα τον πόνο ακόμα κουβαλάω
ίσως να είναι μια ελπίδα αυτή η σκέψη απ τα παλιά
ίσως να είναι μια ακαθόριστη στιγμή που δεν πουλάω
βαμμένες κόκκινες ελπίδες τον αοράτων η πυγμή
βαμμένα και τα όνειρα αυτόν που ρίχνουν της ριπές
σε ένα ανούσιο παιχνίδι η μοίρα ανοίγει την ρωγμή
τον αυτόχειρων που ξέρουν καλά όλα αυτά που είπες
βαμμένες κόκκινες πατρίδες πεθαίνουν τώρα μοναχές
χωρίς να ξέρει κάποιος πως ήταν οι μέρες και οι νύχτες
σε αυτόν τον κόσμο προδομένες είναι όλες οι εποχές
βουβά τα στόματα αντικρίζουν αυτές της καληνύχτες
βαμμένες κόκκινες γιορτές ματώνουν τώρα σ'άλλα πλάτη
και έχει η αλήθεια μια στιγμή μές στον απόηχο της φρίκης
που θα με φέρει στρατηλάτη σε μια ένδοξη εποχή γεμάτη
από ελεύθερες ψυχές για μια γιορτή ανθρωπιάς και νίκης.
