Σαν Κυριακή θα ξαναρθώ
στην στέγη σου για λίγο
σαν κουρασμένο πρωινό
και φθινοπώρου φύλλο.
Θε να μαι όνειρο κακό
ή αρρωστημένη σκέψη
μια σταγόνα απο νερό
πηγής που χει στερέψει.
Λόγια παλιά να σου μιλώ
να σε ακουμπάω το σώμα
κι ερωτικά να σε φιλώ
στα χέρια και στο στόμα.
Δρόμους που μπλέχτηκαν στο χτες
γραμμές που θες σβησμένες
να σου θυμίζω πόσο φταίς
μεέρες στον ¨μην" δεμένες.
Έχεις στα μάτια σου βροχή
μέσα στα ρούχα σκόνη
αγγέλου μαύρου η ιαχή
το αίμα σου παγώνει.
Σαν Κυριακή θα ξαναρθώ
σαν πεταλούδα τόση
μικρή σαν μοίρα να σου πω
για αυτους που χες σκοτώσει.
