Φεύγεις και έπαψες πια το νήμα της Αριάδνης να υφαίνεις .
Που πας ; Που ταξιδεύεις ;Το ασκί του Αιόλου άνοιξες και τώρα σε χώρες μακρινές οι άνεμοι σε σέρνουν. Κάποιος τυφώνας στροβιλίζει τα όνειρά σου και ΄συ μιλάς για αστέρια. Και κάνεις τις ευχές σου σε ένα μοναδικό, αυτό που σε οδηγεί ως την άκρη του κόσμου, εκεί που η φαντασία τα πάντα ζωντανεύει.
.
Ήρωας, νικητής στην Τροία.
Θαλασσοπόρος ζωντανός μετά τις Συμπληγάδες.
Την Ατλαντίδα τόσο πολεμάς να φτάσεις αρνούμενος να βρεις τη δική σου Ιθάκη. Οι μοίρες δε σε εξουσιάζουν και αδιαφορείς για το αν κρατάνε της ζωής σου την κλωστή. Στις πύλες του Άδη έχεις αμέτρητες φορές κατέβει νεκρός ή ζωντανός κανείς δεν τόλμησε ποτέ να μάθει.
Ταξιδευτής δίχως όνομα ,ένας κανένας.
Καταφέρνεις πάντα να ξεγελάς το δικό σου κύκλωπα, να συναρπάζεσαι με τη δική σου πριγκίπισσα, να στέκεσαι στο κατάρτι αμάγευτος απ΄το τραγούδι των σειρήνων. Και αδυνατείς να μείνεις λες αιχμάλωτος μιας λογικής αρχαίας, έτσι ταξίδι για ένα δέρας ξεκινάς.
Στηρίζοντας τις πράξεις σου σε ένα χρησμό κάποιας Πυθίας
που λάθος ή σωστά διάλεξες να ερμηνεύεις.
