Είχες τον τρόπο να ομορφαίνεις κάθε δάκρυ
κάθε μικρή σταγόνα εκεί στην άκρη
των βλεφάρων
Πολύχρωμα εμφανίζονταν μικρά ουράνια τόξα
και φως λαμπρό υπέρμετρο χιλίων φάρων
εφήμερη δόξα
Έμοιαζε πάχνη πρωινή κάθε σταγόνα
ισορροπούσε κι έδινε αγώνα
για να μη στάξει
Έπεφτε όμως τελικά λίγο μετά το δείλι
μα πάντα επέστρεφε προτού χαράξει
δροσιά του Απρίλη
Κι ήτανε δίλημμα μεγάλο τα απόβραδα
να μένω να θαυμάζω τα ματόκλαδα
ή μ' ένα μαντήλι
Να σου σκουπίζω την αυγή την όμορφη πάχνη
που όποιου δρόσισε μία φορά τα χείλη
πάντα την ψάχνει
