ΟΡΓΗ ΣΕΙΣΜΩΝ...
Βαφτήσανε το σύστημα πατρίδα
μιά φυλακή με κάτι αόρατα κελιά
απ΄την ταράτσα σπρώξαν την ελπίδα
κι όμως τον άνεμο χρεώνουν για φονιά
ανέραστες φωνές αγγελιοφόρων
απο μπαλκόνι μου πετούν κρύα φιλιά
σε πάρτυ με καλούνε μασκοφόρων
για να μου κλέψουν της γενιάς την παρθενιά
πνίγω τ'ονειρό μου σε ποτάμι
δεν το αντέχω να γυρνάει σαν τη σκιά
τις νύχτες το ψαρεύουν με καλάμι
και τ'ανασταίνουν με φιλί κάτι παιδιά
ταξίδι εγώ δε γούσταρα με τρένο
μα με στριμώξαν σε βαγόνι καταγής
να φτάνω σ'ένα αύριο αρρωστημένο
που ξεψυχάει σε μονάδα εντατικής
R. απο παντού παρών,χτυπούν ορδές εχθρών
κι εγώ να γράφω τη λίστα των πεσόντων
ρήγμα πολλών ετών,ξυπνάει οργή σεισμών
και καταρέει η φαντασία άγριων όντων
Ψηφοφορία