Στρώνω δυό νύχτες στο πλατύ του ωκεανού
το «Σ’ αγαπώ μου» , σου το γράφω με δυό γρίφους
το ‘χες διαβάσει εφτά φορές, όμως στον νου,
γνέφεις, με απάντηση φωτιά: «Μιλάς για μύθους!!!»
Κρύβω το χτες μες στα σεντούκια του καιρού
και βγαίνω στου έρωτα, νωρίς το μεσοστράτι,
εκμεταλλεύομαι την μέθη του φρουρού
να σε ανιχνεύσω, κι ας μου λένε; «Κάνε… κράτει…»
Γράφεις το «γεια σου» …με παράξενη γραφή
και στ’ αετώματα πετάς να με ξεχάσεις
μου το μαρτύρησε η τσιγγάνα στην στροφή
πως είχες σχέδιο τρομερό να με απελάσεις!!!!!
Γέρνω ξανά στα ματωμένα δειλινά
να τα ρωτήσω, για του δράκου το…. προσφάϊ,
πριν απαντήσεις, βλέπω οράματα, και…. Να!!!!!
η αγκαλιά του αντίζηλού μου , με μεθάει……
Στρώνω το χτες, στα ξέφωτά σου τ’ ανοιχτά
Κρόνος εγώ…. κι εσύ μια Ρέα προδομένη…..
ο ματωμένος εραστής σου αλυχτά,
κι είναι η αγάπη…. στην απόγνωση, δεμένη!!!!!!
28.05.2012
