Καποτε κοιτουσα στην παλαμη τις γραμμες,
τι μου εταξε η μοιρα στου κορμιου τις χαρακιες..
Μετραγα αστερια και ζωγραφιζα στιγμες,
στις γραμμες των οριζοντων,εριχνα κλεφτες ματιες...
Αφηνα στην πορτα μου ενα γραμμα το πρωί,
έριχνα ψιχουλα να μη με χασω
Σε όσα έπρεπε να εχω γινει στη στιγμη,
αυτο τον κοσμο να προφτασω...
Λυσε τα μαγια,κοιταξέ με στα ματια
να χω κατι,πριν πεσω στο κρεβατι να αποδεχτω.
Δειξε μου άγριο ποταμι,σε ετουτη την παλαμη,
γραμμη που θα με κανει να παρεκτραπω..
ααα ααα ααα ααα η μερα φευγει κι η ζωη κυλαει οπως το νερο...
ααα ααα ααα ααα δεν εχουν προβα οι στιγμες για αυτο μη χανουμε καιρο...
Σβησε της μοναξιας το χρώμα,τα ονειρα σε κωμα,
απ'το δικο μου σωμα να αναγεννηθω..
Λυσε τα μαγια φωτισε μου σκοτάδια να χω κατι,
πριν πεσω στο κρεβατι να αποκοιμηθω...
Εψαχνα τον τροπο να γεμισω τα κενα,
κατι για να συμπληρωνω τα λεπτα τα αδειανα..
Γεμιζα ελπιδες σε χαμογελα και ευχες,
τώρα πια μετρω ρυτιδες και το αύριο για χθες...
Αφηνα στην πορτα μου ενα γραμμα το πρωί,
έριχνα ψιχουλα να μη με χασω
Σε όσα έπρεπε να εχω γινει στη στιγμη,
αυτο τον κοσμο να προφτασω...
Λυσε τα μαγια,κοιταξέ με στα ματια
να χω κατι,πριν πεσω στο κρεβατι να αποδεχτω.
Δειξε μου άγριο ποταμι,σε ετουτη την παλαμη,
γραμμη που θα με κανει να παρεκτραπω..
ααα ααα ααα ααα η μερα φευγει κι η ζωη κυλαει οπως το νερο...
ααα ααα ααα ααα δεν εχουν προβα οι στιγμες για αυτο μη χανουμε καιρο...
Σβησε της μοναξιας το χρώμα,τα ονειρα σε κωμα,
απ'το δικο μου σωμα να αναγεννηθω..
Λυσε τα μαγια φωτισε μου σκοτάδια να χω κατι,
πριν πεσω στο κρεβατι να αποκοιμηθω...
Γραμμές by Κώστας Αρμενιάκος
