Μου άρεσε το κομμάτι σου, ακούγεται ευχάριστα. Είναι καλό παράδειγμα για το πως ένα κομμάτι μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του ακροατή ακόμα και με λίγα μέσα (μόνο με μία κιθάρα και χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει μελωδία) απλά με την ωραία αντιπαράθεση των διαφόρων τμημάτων του.
Το πιο αδύναμο συνθετικά τμήμα του κομματιού νομίζω ότι είναι το πρώτο. Η "μελωδία" είναι πάρα πολύ απλοική (ρυθμικά κυρίως) και το σύνολο ακούγεται σαν άσκηση πρωτάρη κλασσικής κιθάρας. Το καλό είναι ότι η μετριότητα αυτού του τμήματος κάνει την είσοδο του επόμενου πολύ πιο ικανοποιητική γιατί προσφέρει ανακούφιση!
Το κλείσιμο του κομματιού είναι απότομο και μάλλον άστοχο. Μια ασφαλής ιδέα θα ήταν να επανέφερες το αρχικό τμήμα του κομματιού (ή, καλύτερα, ένα μέρος αυτού). Έτσι θα "έδενες" και το κομμάτι γιατί, στην μορφή που έχει τώρα, δίνει την αίσθηση ότι έχεις απλά "κολλήσει" ιδέες άσχετες μεταξύ τους (έστω και αν η αντιπαράθεσή τους έχει καλό αποτέλεσμα).
Καλή συνέχεια!